Spirit: Stallion of the Cimarron is een Dreamworks animatiefilm uit 2002. Spirit speelt zich af in het wilden westen. Je volgt een wild paard dat gevangen word genomen door cowboys en je ziet hoe deze gevangenschap invloed heeft op zijn vrije geest.
Ik vind Spirit een ietwat ondergewaardeerde animatiefilm en ik vind het één van de sterkere werken van Dreamworks, tegelijkertijd vind ik het één van Dreamworks grootste gemiste kansen op een meesterwerk. Wat mij zo bevalt aan Spirit is dat het realistischer probeert te zijn dan Disneyfilms. Het verteld een realistisch verhaal vanuit het oogpunt van een paard en de paarden, onlangs dat ze zich ietwat menselijk en geromantiseerd gedragen, komen over als echte paarden met dierlijk gedrag. Dit maken de situaties waarin het hoofdpersonage terecht komt emotioneler omdat de wijze waarop hij reageert meer overweg komen met hoe echte paarden zich gedragen in vergelijking met hoe een Disney paard zich gedraagt. Het paard praat niet, maakt paarden geluiden en met name de animatie voor de bewegingen is tip-top gedaan. Het verhaal is niet denderend origineel maar het is de hoek waarvan het benaderd word die ervoor zorgt dat Spirit ertussenuit springt. Naast de hoek waarvan het verhaal is benaderd vind ik Spirit een prachtige & ondergewaardeerde gecomponeerde soundtrack hebben van Hans Zimmer. Ik luister de gecomponeerde tracks van Spirit nog regelmatig en krijg iedere keer kippenvel als ik het hoor.
Wat betreft de liedjes daarentegen heb ik wisselvallige meningen. De twee grootste minpunten van Spirit zijn naar mijn idee de innerlijke monologen ingesproken door Matt Damon en de liedjes van Bryan Adams. Niet dat Bryan Adams slechte liedjes zingt of dat Matt Damon een zwakke performance levert, integendeel, ik vind dat Bryan Adams twee sterke nummers en voor de rest aardige lnummers in de film heeft zitten, evenals dat Matt Damon op een overtuigende wijze de innerlijke monologen inspreek. Mijn probleem ligt bij het feit dat de monologen en liedjes overbodig zijn. Ze dienen om de motivatie van het paard te onderbouwen of om te zingen over de emoties van het paard. Maar de liedjes en monologen leggen dingen uit die al duidelijk zijn aan de hand van de beelden die je ziet. Ik merkte verwikkeld te zijn in het verhaal maar elke keer wanneer ik Matt Damon of Bryan Adams zijn stem hoorde werd ik uit deze immersie gehaald. Ik denk dat de makers ervoor kozen de monologen en liedjes erin te laten zodat kinderen niet afgeleid werden en altijd iets hadden om naar te luisteren, maar persoonlijk had ik gewild dat Dreamworks meer risico had genomen door de monologen en liedjes weg te laten. Zo had je een film gehad waarin nauwelijks gepraat werd en het verhaal werd verteld door beeld en muziek, wat gewaagder zou zijn en ertussenuit zou springen in vergelijking met andere Dreamwork films (of Disneyfilms).
Hoewel deze minpunten van begin tot eind aanwezig zijn vind ik dat de sterke kanten van de film zo dusdanig sterk zijn dat het voor een fijne rit zorgt. Wanneer er geen monologen van Matt Damon of liedjes van Adams waren zat ik vastgenageld aan het scherm omdat het verhaal op mooie wijze in beeld werd gebracht door pure uitstraling van de personages hun emoties en de muziek. De combinatie van deze twee elementen zorgden voor meerdere kippenvel momenten en, naar mijn idee, zelfs één van de beste scenes uit alle Dreamworks animatiefilms.
Ik vind zeker niet alle liedjes van Bryan Adams storend. I Will Always Return en Here I Am passen perfect bij de goedhartige toon van de scenes waarin ze gebruikt worden, maar ik vond dat de Bryan Adams liedjes te vaak kwamen en niet altijd wat toevoegde.
Al met al vind ik Spirit: The Stallion of the Cimarron een sterke en ietwat ondergewaardeerde animatiefilm. Ik heb weleens mensen met een uitroepteken Spirit tot het bot horen bekritiseren en dat verdiend deze film zeker niet. Het heeft een interessant verhaal dat op sterke wijze is verteld, heeft prachtige gecomponeerde muziek en het bevat één van mijn persoonlijke favorieten tekenstijlen gebruikt in animatiefilms. Het heeft nadelen die helaas van begin tot eind aanwezig zijn maar de sterke kanten zijn zo groot dat ik het vooralsnog een aanrader in het animatiegenre vind.
4*
